Stop στη ΒΙΑ- ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ....με τις μάσκες συναισθημάτων

ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ.... 

ΜΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Λίγο καθυστέρησε και αυτή η ανάρτηση αλλά δεν μπορεί να μην γίνει.

Σήμερα θα σας μεταφέρω την εμπειρία της τάξης  μου,

όταν την επομένη του τρομοκρατικού χτυπήματος των Βρυξελλών

 έφτασε το τραγικό νέο στην ''παρεούλα'' της συζήτησης μας.

Νομίζω ήταν ο Διονύσης μας που ξεκίνησε να μιλάει και έπρεπε να επιλέξει μια μάσκα συναισθήματος και να μας εξηγήσει γιατί την διάλεξε, αλλά και να μας μιλήσει για το συναίσθημά του, όπως κάνουμε κάθε μέρα μαζί για να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας.

Οι μάσκες των συναισθημάτων, που τις καθιέρωσα τα τελευταία χρόνια στην καθημερινή εκπαιδευτική μου πρακτική, αναλαμβάνοντας το πρόγραμμα ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ, ξεδιπλώνουν την σκέψη των παιδιών και την απελευθερώνουν λυτρωτικά.

Με τις μάσκες αυτές να είστε προετοιμασμένοι για απροσδόκητες εξελίξεις στην παρεούλα,

για απρόβλεπτες συζητήσεις, σοβαρές, αστείες, 

...για προβληματισμούς που δεν φαντάζεστε ότι κατοικούν σε τόσο μικρά κεφαλάκια.

Είμαι λυπημένος, είπε λοιπόν ο Διονύσης ,

 γιατί σε μια χώρα είδα ότι σκοτωθήκανε άνθρωποι

 και είχανε πέσει κάτω και είχε καπνό και ...και... και...

Πετάχτηκαν τότε άλλοι δυο τρεις που κι αυτοί είχαν δει ειδήσεις στο σπίτι ...

και οι υπόλοιποι ρωτούσαν τι είχε γίνει για να μάθουν.

Η μάσκα του κύριου Λυπημένου 

στάθηκε αφορμή,

 για ένα mini project κατά της βίας και της καταπάτησης του πανανθρώπινου δικαιώματος

 να ζούμε χωρίς να φοβόμαστε.

Δεν θέλησα να δείξω εικόνες απο το τραγικό συμβάν.

Αυτό μπορούσε να το επιλέξει αν ήθελε ο κάθε γονιός.

Εμένα δουλειά μου ήταν να αφήσω τα παιδιά να μιλήσουν, να εκφράσουν την σκέψη και το συναίσθημα που τους προκάλεσε το γεγονός και εγω να τα ακούσω σοβαρά και με προσοχή.

Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι συμμετέχουμε φέτος στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα e twinning,

 έχοντας συνεργάτη και ένα ελληνόφωνο τμήμα σχολείου στις Βρυξέλλες.

Εξήγησα στα παιδιά ότι η κυρία Χριστίνα και τα παιδάκια της, 

δεν θα μπορούσαν να κάνουν μάθημα ούτε θα μπορούσαμε εμείς να συνδεθούμε μαζί τους, 

γιατί η χώρα βρισκόταν σε επιφυλακή και τα σχολεία ήταν κλειστά (όπως είχε γίνει και πριν απο μήνες ....).

Τότε έγινε μια ανατροπή. 

Από τις μάσκες των συναισθημάτων διάλεξαν τα παιδιά και την μάσκα του θυμού.

Θυμώνω όταν κάποιος μου καταπατά το δικαίωμα μου και αυτό είναι λογικό, είχα πει στα παιδιά.

Ο θυμός σαν φυσιολογικό συναίσθημα, επιτρέπεται.

Τι μπορούμε να κάνουμε όμως με αυτό που μας εξόργισε; Επιτρέπεται να χτυπάμε λχ; 

Τα παιδιά διδάσκονται ότι υπάρχουν καλές και κακές επιλογές.

Μια καλή επιλογή είναι να διαδηλώσουμε ειρηνικά, φτιάχνοντας μια αφίσα 

κατά της καταπάτησης των ελευθεριών,

 αλλά ταυτόχρονα είναι και αφίσα στήριξης και συμπαράστασης στους συμμαθητές μας που...φοβούνται να πάνε στο σχολείο.

Stop στην βία απο όπου κι αν προέρχεται

και όπου κι αν απευθύνεται.

Μια λυπημένη καρδούλα σημαία που δακρύζει,

 απο τον Κωνσταντίνο στις ελεύθερες δραστηριότητες

 δείχνει πόσο άγγιξε τα παιδιά η συζήτηση μας!

Φίλοι μας και συνεργάτες στο e twinning 

σας χαρίζουμε την αφίσα μας!

Ελπίζουμε να μην ξαναχάσει κανένα παιδάκι το  μάθημα του.....