25 Μαρτίου 1821...στο νηπιαγωγείο

25 Μαρτίου 1821...στο νηπιαγωγείο

Γεια σας αγαπημένοι φίλοι. Η Pitsina δεν μπαίνει συχνά αυτό το διάστημα λόγω υποχρεώσεων. Δεν ξεχνά όμως να επιστρέφει που και που, αν έχει κάτι να πει.

Και τι να πει κανείς για την εθνική μας επέτειο, τι να προσθέσει, όταν τόσα υπέροχα πράγματα συμβαίνουν καθημερινά σε κάθε νηπιαγωγείο.

Εμείς τιμήσαμε με τον τρόπο μας αυτή την γιορτή της πατρίδας μας:

Μελετήσαμε τις φορεσιές

 και τις ζωγραφίσαμε.

Φτιάξαμε κούκλες κάποιες από τις φιγούρες μας.

''Ο τσολιάς και η Αμαλία''

........και με αυτές παίξαμε κουκλοθέατρο 

........και ξαναθυμηθήκαμε όσα ακούσαμε 

για τον αγώνα των Ελλήνων για λευτεριά!!!

Μάθαμε το μυστικό μήνυμα 

που κρύβουν οι γαλανόλευκες γραμμές στη σημαία μας.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Και εδώ ένα αυθεντικό μάλλινο ταγάρι 

και μάλλινα φεσάκια σε μια λαογραφική γωνιά.

Αυτά και άλλα πολλά. 

Φτιάξαμε τσαρούχια, σημαιούλες και στεφάνια ηρωικά.

Μα πιο πολύ από τα αλλά τα καθιερωμένα, ετούτο που ακολουθεί κράτησα σήμερα στην ψυχή μου.

Μερικά λόγια από τα ''Απομνημονεύματα'' του Μακρυγιάννη, άναψαν την φλόγα της συζήτησης στην παρεούλα μας.

(Τα είχα βρει έτσι από συνάδελφο, αλλά δυστυχώς δεν συγκράτησα την πηγή...)

Στη συζήτηση κρατούσα σημειώσεις στον πίνακα. 

Συμμετείχαν όσοι επιθυμούσαν, κυρίως νήπια.

Θέμα της συζήτησής το ΕΓΩ και το ΕΜΕΙΣ.

Δύσκολα πράγματα δηλαδή, τι να λέμε....

Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες...πήγαμε λίγο παρακάτω.

Σκεφτήκαμε πράγματα που κάνει το ΕΓΩ, όταν είναι μόνο του με τον εαυτό του....Καλύπτει κάποιες βασικές λειτουργίες και ανάγκες του.

Το ΕΜΕΙΣ όμως......άλλο πράγμα!! Το ΕΜΕΙΣ είναι δημιουργικότερο, δυναμικότερο, απαιτεί μεγαλύτερη υπευθυνότητα, προϋποθέτει την συνεργασία, την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα. Ικανοποιεί μια βαθύτερη,αρχέγονη ανθρώπινη ανάγκη,την ασφάλεια, φυσική και συναισθηματική. Μας ολοκληρώνει και μας θωρακίζει το ΕΜΕΙΣ, αυτό κάνει!!

Έτσι κρατάμε στο μυαλό μας πως πρέπει ή θα πρέπει να είμαστε. Αλλιώς πως θα κατακτιόταν τότε η πολυπόθητη ελευθερία;;;

Στον κόκκινο κύκλο που ονόμασα ΕΜΕΙΣ,

 κάθε παιδί με τη σειρά πρόσθεσε φωναχτά το ΕΓΩ του,

για να δηλώσει την παρουσία του και την ευθύνη του στο ΕΜΕΙΣ.

Και όταν η κυρία επιχείρησε να προσθέσει το δικό της ΕΓΩ,....επίτηδες το έγραψε μεγαλύτερο.

 Η Έλενα πετάχτηκε: ''κυρία και το δικό σου ΕΓΩ, ίδιο με το δικό μας να το γράψεις, για να είναι όλα ίδια και όμορφα''.

Έτσι είναι. Στο ΕΜΕΙΣ κανένα ΕΓΩ δεν είναι μεγαλύτερο ή σημαντικότερο.

Όταν σχολάσαμε σήμερα, μιας και δεν προλάβαμε, κάθισα και έβαλα όλη την ουσία της κουβέντας μας σε μία αφίσα για να θυμόμαστε άλλη μια καλή στιγμή μας...

Ένα λιθαράκι στο νόημα της σπουδαίας μας Εθνικής Γιορτής
 από το 2ο Νηπιαγωγείο Κερατσινίου.

PITSINA

Περήφανη Νηπιαγωγός