6 ΜΑΡΤΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ .

6 ΜΑΡΤΙΟΥ 

ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

Διαπραγματευτήκαμε το θέμα.... πως όχι άλλωστε...

Η κοινωνία διαρκώς μεταβάλλεται.......

Ο χαρακτήρας του παιδιού που δέχεται τη βία στο σχολείο και του παιδιού που γίνεται αποδεκτό και ενσωματώνεται με ευκολία στην ομάδα.....ζωντάνεψαν.

Έγιναν δυο μικρά μικρά χαρτονένια ανθρωπάκια.

Τα κράτησα στα χέρια μου ένα ένα.

Τα παιδάκια μου ονόμασαν το πρώτο παιδάκι ,Γιώργο...

 Ήταν το παιδάκι που φανταστήκαμε τι θα μπορούσε να έχει υποστεί στο σχολείο από τους...'' νταήδες''...

Δεν τον έχουν φίλο ,

δεν τον παίζουν ,

τον κοροϊδεύουν...,

Τσαλάκωσα μπροστά στα τρομαγμένα μάτια τους το ανθρωπάκι.

Τα παιδιά συγκλονίστηκαν .....

Το ανθρωπάκι αυτό νιώθει χάλια,

άσχημα ,λυπημένος..τσαλακωμένος .

Τον κόλλησα σε ένα μαύρο φόντο... όπως τα συναισθήματα που νιώθει ... χωρίς κάτι άλλο να στολίζει το χαρτί .σαν την απόγνωση..σαν την απελπισία...σαν κάθε τι που φοβόμαστε   και δεν ξέρουμε πως να αντιμετωπίσουμε.....

Ζήτησα από ένα παιδί ,  να μου σχηματίσει το συναίσθημα ..σχεδίασε ένα λυπημένο στόμα. 

Τι μπορούμε να κάνουμε για να ξαναφτιάξουμε την διάθεσή του ;

Το παιδί άρχισε να προσπαθεί να ισιώσει το χαρτί ,να το χαϊδεύει να απαλύνει τις πτυχές.... όμως..αν και διορθώθηκαν κάπως τα πολλά τσαλακώματα ....οι ρυτίδες τελικά  έμειναν. 

Όπως πάντα μένουν  βαθιά τα τραύματα της ψυχής , 

σαν ανεξίτηλες αναμνήσεις.

Το δεύτερο χαρτοανθρωπάκι τον μικρό Νικόλα...

στο σχολείο όλοι το αγαπούν .Έχει φίλους ,περνάει όμορφα και είναι αποδεκτός !

Πως να νιώθει αυτό το παιδάκι;

Είναι χαρούμενος,

γελαστός ,

καλός μαθητής,

ένιωθε καλά.. είπαν !!

Ζωγράφισε μου το στόμα του.

Ζωγράφισε ένα πλατύ , ευτυχισμένο χαμόγελο .

Ευχαριστώ τις φίλες Meleniro.....!!!!!

Το προχωρήσαμε παραπέρα.
Τα ανθρωπάκια μας συναντήθηκαν στο μαύρο φόντο. Κινήθηκαν,κουβέντιασαν, μίλησαν για τη βια... μας δίδαξαν....!!!
Ξέφυγαν από την στατικότητα .... από την προσωπική τους αδράνεια ή την ευδαιμονία αντίστοιχα  .
Συναντήθηκαν και αγκαλιάστηκαν ....
Και ο αδύναμος.. έγινε ξαφνικά δυνατός ,γιατί ένιωσε ότι δεν ήταν πια μόνος....!!!
Ο δυνατός ένιωσε τη χαρά, που νιώθουμε όταν προσφέρουμε αγάπη και αποδοχή ,όταν προστατεύουμε....όταν σεβόμαστε και είμαστε δίκαιοι......!!!
Εύχομαι αυτό το μάθημα να μας μείνει αξέχαστο!!!!

 PITSINA

 Η ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ